Victory in Rio – ‘Bronco’: Ένας αληθινά Rock δίσκος
Ακούσαμε την πρώτη ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά των Victory in Rio. Ο δίσκος με τίτλο ‘Bronco’, είναι απλά, ένας αληθινά Rock δίσκος.
Τί είναι Rock;! Μεγάλη κουβέντα ανοίξαμε βραδιάτικο! Για πολλούς είναι η μουσική της επανάστασης! Αυτή που μας έβγαλε από τις νόρμες και κατέκτησε τον κόσμο. Έδωσε – και δίνει – έναυσμα για να ξεσηκωθούν ακόμη και οι πιο καταπιεσμένοι. Αλλά το αληθινό, αυθεντικό rock μπορούμε να το ορίσουμε; Οι Victory in Rio θα μας βοηθήσουν να ξεδιαλύνουμε αρκετά την κατάσταση με τον πρώτο τους δίσκο με τίτλο ‘Bronco’.
Σούζα το αλογάκι!
Ξεκινώντας από τον τίτλο του album, το ενδιαφέρον μας αρχίζει να ανεβαίνει. Το Bronco δεν είναι ράτσα αλόγου, αλλά τύπος. Έχει να κάνει περισσότερο με τα χαρακτηριστικά και τη συμπεριφορά. Ο όρος αναφέρεται στα σκληρά άλογα που έχουν τη δυνατότητα να αναπηδούν απότομα. Το τελευταίο στοιχείο τα κάνει εξαιρετικά σημαντικά στο rodeo! Τα άλογα αυτά, μπορεί να είναι σκληρά, αλλά δεν είναι άγρια. Μπορεί το όνομα, όμως, να έχει σχέση με αλογάκια, αλλά ο δίσκος ονομάστηκε έτσι από το Bronco bar στην Κηφισιά. Το μαγαζί αποτέλεσε αιτία του σχηματισμού του συγκροτήματος.
Γιατί Victory in Rio;!
Πριν καν αρχίσουμε να ακούμε το δίσκο, έχουμε ακόμη μια ενδιαφέρουσα ιστορία, αυτή τη φορά σχετικά με το όνομα του συγκροτήματος. Σε μια πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα που είχαμε (ξέρετε… από αυτές που περιλαμβάνουν μπύρα!), ο τραγουδιστής και κιθαρίστας των Victory, Κωστής Πυρένης, αναφέρθηκε στο όνομα του συγκροτήματος. Η απάντηση είναι απλή: ο Herby, το γνωστό ‘κατσαριδάκι’!
Το παλιό VW Beatle με τον αριθμό 53, στη δεύτερη του ταινία, πήγε στο Rio να τρέξει σε ένα ράλι. Η ταινία κυκλοφόρησε τo 1980 με το όνομα “Herby Goes Bananas”. Κάποια στιγμή έχασαν τον Herby! Όταν όμως τον βρήκαν, στη σκηνή υπάρχει ένα παιδάκι που χαίρεται ιδιαιτέρως και φωνάζει “Victory in Rio!!!”. Κάπως έτσι, ο Κωστής θέλοντας να τιμήσει αυτή τη σκηνή, ονόμασε το συγκρότημα.
Ένα άλογο και μια ταινία με το ‘κατσαριδάκι’
Και πλέον σίγουρα θα αναρωτιέστε… ‘Πώς συνδέονται όλα αυτά Τζιμάκο;! Τι σχέση έχει το rock, με τα άλογα και την ταινία;!’.
Stay focused! Αν οι παραπάνω ιστορίες σχετικά με τα ονόματα σας κινούν το ενδιαφέρον, η μουσική του συγκροτήματος, θα πολλαπλασιάσει αυτό το αίσθημα. Αρχικά, οι Victory in Rio είναι ένα συγκρότημα που κινούνται σε Rock / Alternative Rock ύφος. Με βασικές επιρροές τους να είναι οι Red Hot Chili Peppers, οι Foo Fighters και οι Nirvana, σίγουρα καταλαβαίνουν ότι κάτι δυνατό γεννιέται!
Πέρα από αυτά και εδώ ο Κωστής δίνει και άλλα στοιχεία. Peppers, Foo Fighters, Nirvana, Guns ‘n’ Roses, Bon Jovi, Iron Maiden, Pink Floyd, Jimi Hendrix. Κάποιες από τις επιρροές του. O Slash και ο Richie Sambora το κίνητρο που τον έκανε να πιάσει κιθάρα.
Περί μουσικής
Οι Victory, λοιπόν, έχουν πάρει αυτή την υπέροχη παλέτα μουσικών χρωμάτων και ορίζουν το απλό, αυθεντικό rock. Μιλάμε για μια υπέροχη μίξη από British και American Rock. Στην πραγματικότητα έχουν πάρει τα πιο ωραία στοιχεία και από τα δύο είδη. Από το Brit Rock έχουμε overdriven μέρη κιθάρας, περίτεχνες γραμμές μπάσου και straight ρυθμικά, με bursts σε κάποια σημεία που εντείνονται ή προσθέτουν διαφορετικά timestamps. Από το American Rock έχουμε αυτή τη badass γεύση που συνήθως μας αφήνει η southern rock. Παύσεις, επικά solo (σε κάποια κομμάτια) και ρυθμικά που τα σπάνε. Και επειδή μίλησα για southern rock, θα ήθελα να τονίσω, ότι το ‘Bronco’ δεν αποτελεί ένα stoner δίσκο.
Αν έπρεπε αναγκαστικά να αποφασίσω προς ποια πλευρά του Ατλαντικού κλίνει η μουσική των Victory in Rio, θα έλεγα ότι είναι αρκετά στη μέση, με μια μικρή τάση προς UK μεριά. Κάτι σαν Brit Rock on steroids! Οι Βρετανοί ίσως έλεγαν ότι κάποια κομμάτια αγγίζουν μέχρι και την Punk. Αντίθετα, αν σας αρέσει να βλέπετε τα πράγματα με φόντο το Άγαλμα της Ελευθερίας, μοιάζει με American Southern Rock στο πιο ρυθμικό και δυναμικό του. Δεν είμαστε με την ένταση στο 11 και τέρμα τα γκάζια. Οι Αμερικανοί ίσως το χαρακτήριζαν και ως College / Highschool Rock (όπως οι Blink 182 για παράδειγμα). Αλλά η αλήθεια είναι ότι απέχει αρκετά από αυτό. Είναι, κατά πολύ, πιο περίτεχνο και πιο πολύπλοκο από αυτό που θεωρείτε College / Highschool Rock.
Από την άλλη, δεν πρέπει να νομίζετε ότι ο δίσκος είναι όλος γεμάτος ‘wild’ κομμάτια. Οι Victory in Rio μας δείχνουν το τεράστιο εύρος των δυνατοτήτων τους, κινούμενοι από ‘βαριές’ ροκιές, σε απαλές μπαλάντες, μέχρι και Punk τραγούδια (εκεί μας πηγαίνει κάπως το ‘URL’).
Κοιτάζοντας το άλογο στα μάτια!
Ας αναλύσουμε όμως λίγο πιο πολύ τα στοιχεία αυτά. Ως συνήθως, θα ξεκινήσω από το Rhythm Section. Εδώ έχουμε τα 2/3 του συγκροτήματος με το Νίκο Αδαμόπουλο στα τύμπανα και το Λευτέρη Παπαδάκη στο μπάσο. Οι δύο τους διατηρούν μια σταθερή βάση στα κομμάτια. Από την πλευρά του ο Νίκος, χρησιμοποιεί κυρίως straight timestamps (έτσι προβλέπει και το ύφος της μουσικής των Victory). Δε μένει όμως σε αυτά! Υπάρχουν κομμάτια στα οποία οι δυναμικές ανεβαίνουν και κατεβαίνουν προσδίδοντας ιδιαίτερη υφή (ένα βασικό παράδειγμα αποτελεί το ‘Lay Me Down’).
Από την άλλη πλευρά, ο Λευτέρης έχει τη δύσκολη δουλειά να ‘γεμίσει’ τον ήχο. Και η αλήθεια είναι ότι τα καταφέρνει περίφημα. Ακούγοντας πολύ προσεκτικά, θα διακρίνετε ότι πέρα από τις ρυθμικές γραμμές του μπάσου, υπάρχουν και riff, τα οποία αναδεικνύουν τα τραγούδια (εδώ ένα από τα πολλά κομμάτια είναι και το ‘Blue’).
Αυτό το Power Trio συμπληρώνεται με τον Κωστή Πυρένη στην κιθάρα και τη φωνή. Από το κομμάτι της κιθάρας, θα ακούσετε πολλά μελωδικά σημεία στα κομμάτια. Είτε ακούτε κομμάτια όπως το ‘Hello Hello’ (κομμάτια με αρκετό ‘γκάζι’), είτε κομμάτια όπως το ‘Saturday Nights’ (‘μαλακές’ power ballads), σίγουρα θα διακρίνετε πολλές μελωδίες. Ο Κωστής άλλοτε αναλαμβάνει το ρυθμικό ρόλο, άλλοτε το σολιστικό. Σε καμία περίπτωση τα κομμάτια δεν δείχνουν να αδειάζουν. Ο ήχος του, όπως ανέφερα και παραπάνω, είναι ένας warm overdriven ήχος. Ενίοτε όμως, υπάρχουν και σημεία που είναι εντελώς καθαρός (για παράδειγμα όπως ο ήχος μιας ακουστικής κιθάρας).
Από φωνητικής πλευράς, εδώ θα έλεγα ότι έχουμε ‘καθαρές’ φωνητικές γραμμές. Το ηχόχρωμα του Κωστή είναι αρκετά γήινο. Υπάρχει ωστόσο, αρκετό γρέζι στη φωνή του και στις ψηλές και στις χαμηλές συχνότητες. Το παραπάνω στοιχείο της φωνής, δίνει σίγουρα άλλη αίσθηση στα distorted κομμάτια, αλλά θα έλεγα απογειώνει και τις μπαλάντες. Τα ‘ήρεμα’ κομμάτια των Victory δεν έχουν απόλυτη νηνεμία! Αντιθέτως, η φωνή τους δίνει μια πιο σκοτεινή υφή.
Editor’s Choice: Kessler Syndrome
Και φτάσαμε στο προσωπικά αγαπημένο μου κομμάτι από το δίσκο, το οποίο δεν είναι άλλο από το ‘Kessler Syndrome’. Το τραγούδι με τίτλο βγαλμένο από το θεωρητικό, αστρολογικό φαινόμενο κλείνει το δίσκο ‘Bronco’. Κατά τη γνώμη μου αποτελεί το highlight του συγκεκριμένου δίσκου. Ένα κομμάτι που ξεκινά με πολλές ατμοσφαιρικές μελωδίες. Μία από αυτές είναι και το riff με slide στην κιθάρα. Ένα εξαιρετικό southern και ταυτόχρονα psychedelic rock στοιχείο. Μέχρι αυτό το σημείο, το κομμάτι μοιάζει να είναι γραμμένο από Pink Floyd.
Και ενώ στην αρχή όλα θυμίζουν ότι θα έχουμε μια εξαιρετική δυναμική μπαλάντα, έρχεται το τέλος και τα αλλάζει όλα! Μετά από την παύση, το κομμάτι ‘μπαίνει’ με εντελώς άλλο ρυθμό. ‘Φοράει’ ένα punk προσωπείο και κλείνει με φοβερό attitude.
Εν κατακλείδι
Οι Victory in Rio αποτελούν ένα αυθεντικό, pure rock συγκρότημα. Το ‘Bronco’ είναι ένας αληθινά rock δίσκος. Και αυτό συμβαίνει διότι το συγκρότημα, δε μπλέκεται με μουσικά παρακλάδια (όπως η stoner, η progressive κ.α.), αλλά έχει επιλέξει έναν πολύ πιο καθαρό και χαρακτηριστικό rock ήχο. Οι συνθέσεις της Αγίας Τριάδας του Ρίο είναι εξαιρετικές. Σε καμία περίπτωση δεν είναι απλές, καθώς διαθέτουν αρκετά μελωδικά επίπεδα.
Οι Victory είναι ένα πολύ έμπειρο συγκρότημα και στις live εμφανίσεις. Έχοντας παρακολουθήσει παλαιότερα (προ δίσκου) κάποιες από αυτές, γνωρίζω ότι ο ήχος τους είναι πολύ κοντά στα επίπεδα του δίσκου. Σίγουρα θα ήθελα να παρακολουθήσω την εξέλιξή τους, καθώς και τον τρόπο με τον οποίο θα αποδώσουν τα κομμάτια του ‘Bronco’ σε μια συναυλία. Αναμένω, δε, επόμενες δουλειές του συγκροτήματος με ανυπομονησία.
