Adrian Smith και Richie Kotzen – ‘Smith / Kotzen’: Ένα θρυλικό album
Ακούσαμε το album ‘Smith / Kotzen’, έναν δίσκο, στον οποίο είδαμε τους Adrian Smith και Richie Kotzen να μεγαλουργούν.
Οι μάσκες έπεσαν! Οι καμπάνες ήχησαν! Ήρθε η ώρα για θρυλικό rock! Φυσικά, μιλάμε για το δίσκο ‘Smith / Kotzen’, μια μουσική συνεργασία των θρύλων Adrian Smith και Richie Kotzen. Βέβαια, οι πρώτες ενδείξεις υπήρχαν εδώ και καιρό, με την ανακοίνωση των single ‘Scars’ και ‘Solar Fire’. Τώρα όμως ήρθε η ώρα μηδέν! It’s time for the real thing! Are you ready?
Όταν οι θρύλοι της κιθάρας συνεργάζονται
Ξεκινώντας τη μουσική μας περιήγηση, δεν είναι εύκολο να σταματήσουμε να σκεφτόμαστε, ότι στα χέρια μας έχουμε το αποτέλεσμα μιας φοβερής συνεργασίας. Δύο θρυλικοί μουσικοί και βιρτουόζοι της κιθάρας, έφτιαξαν αυτό το σύνολο των εννέα κομματιών. Για μένα είναι σα να βλέπω με τα μάτια μου μια ευθυγράμμιση πλανητών! Ένα γεγονός που κανείς δεν πρέπει να χάσει, αλλά όλοι πρέπει να δουν και να ακούσουν.
Ο Adrian Smith γνωστός για τη δουλειά του στους Iron Maiden. Ο Richie Kotzen από την άλλη, γνωστός για πολλά project, με τους Winery Dogs (το super trio με τους Billy Sheehan και Mike Portnoy). Και οι δύο καλλιτέχνες όμως, καταπιάνονται με κάτι εντελώς νέο. Ένα εγχείρημα, το οποίο σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί μόνο μια επίδειξη τεχνικών κιθάρας.
Ένας απλός τίτλος
Ο δίσκος χαρακτηρίζεται από απλότητα και ουσία. Τίποτα δεν είναι περιττό. Τίποτα δεν ακούγεται υπερβολικό ή επιτηδευμένο. Ούτε καν ο τίτλος. Οι δύο κιθαρίστες επέλεξαν απλά έναν συνδυασμό από τα επώνυμά τους. ‘Smith / Kotzen’. That’s it… Take it or leave it!
Μην έχοντας παλαιότερη εμπειρία από το συνδυασμό των δύο καλλιτεχνών (πέρα από τα δύο single), δεν γνωρίζαμε τι είχαμε να περιμένουμε. Και οι ίδιοι, ως τέλειοι και πολύ έμπειροι μουσικοί, δεν μας έδωσαν ούτε ένα στοιχείο. Ούτε καν ένα artwork για να πάρουμε μια ιδέα. Μόνο ένα έμβλημα… Θυμίζει παλιά Hard Rock μπάντα των 90s!
Περί μουσικής
Χωρίς λοιπόν κανένα περαιτέρω στοιχείο, βουτάμε στη θάλασσα της μουσικής. Το ‘Smith / Kotzen’ είναι ένας δίσκος που θα σας εκπλήξει! Μην περιμένετε να ακούσετε ούτε τα power metal μέρη που θα θυμίζουν Iron Maiden, αλλά ούτε και τα progressive rock στοιχεία από τους Winery Dogs. Η υφή του δίσκου είναι σαφώς πιο κλασσική και οι Adrian Smith και Richie Kotzen είναι εδώ, για να σας προσφέρουν ένα ταξίδι στα μονοπάτια ένος ήχου πιο παραδοσιακού.
Rhythm Section
Ξεκινάμε όπως πάντα με τα ρυθμικά μέρη. Στα drums θα πρέπει να ξεχωρίσουμε κομμάτια. Ο φίλος και συνεργάτης του Kotzen, Tal Bergman, συμμετέχει στα “You Don’t Know Me“, “I Wanna Stay” και “Til Tomorrow ”. Αντίθετα, ο ίδιος ο Richie παίρνει τις μπαγκέτες στα υπόλοιπα πέντε τραγούδια. Τα κομμάτια κινούνται γενικά σε straight timestamps, ενώ είναι μετρίου tempo. Το μπάσο από την πλευρά του, έχει αρκετά υποστηρικτικό ρόλο. Στηρίζει αρκετά το ρυθμικό μέρος των κομματιών, έχοντας ρόλο στο μουσικό παρασκήνιο.
Κιθάρες και Φωνητικά
Στις κιθάρες έχουμε πολλά στοιχεία που θα μας απασχολήσουν. Άλλωστε, οι δύο μουσικοί είναι εξαιρετικοί κιθαρίστες. Στα τραγούδια του δίσκου επικρατεί η απόλυτη ισορροπία. Καθένας από τους Adrian Smith και Richie Kotzen έχουν μοιρασμένα lead και ρυθμικά. Οι ήχοι από τις δύο κιθάρες είναι πανομοιότυποι, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε το προσωπικό στυλ του καθενός. Συγκεκριμένα, και οι δύο μουσικοί έχουν πολύ χαρακτηριστικά στοιχεία στην τεχνική τους, τα οποία μας προσφέρουν απλόχερα.
Όσον αφορά το γενικότερο χρώμα των ήχων, οι δύο καλλιτέχνες έχουν επιλέξει ήχους που παραπέμπουν πολύ σε classic rock εποχή. ‘Καθαρό’ distortion, με μεσαίες συχνότητες που βγαίνουν μπροστά. Μη σκεφτείτε όμως ότι τα κομμάτια αποτελούν μια συνεχή εναλλαγή μεταξύ των δύο μουσικών. Σε στρατηγικά επιλεγμένα σημεία, οι δύο κιθάρες ‘μπλέκονται’ σε έναν μουσικό διάλογο, ανταλλάσσοντας νότες και μελωδίες. Και μιας και μιλάμε για βιρτουόζους της κιθάρας, από το ‘Smith / Kotzen’ δεν λείπουν τα επικά solo, γεμάτα φοβερά riff και λίγο delay.
Ότι ακριβώς συμβαίνει με τις κιθάρες, συμβαίνει και στα φωνητικά. Οι δύο κιθαρίστες επιλέγουν να μοιραστούν και τα φωνητικά μέρη. Και εδώ, οι φωνές τους έχουν τα ξεχωριστά, δικά τους ηχοχρώματα. Το εντυπωσιακό είναι ο τρόπος που συνδυάζονται μεταξύ τους. Η φωνή του Smith είναι αρκετά γήινη και κλασσική. Η φωνή του Kotzen αρκετά πιο ιδιαίτερη, διαθέτοντας χαρακτηριστικό punch στις ψηλές συχνότητες.
Περί θεματολογίας
Από πλευράς θεματολογίας, ο δίσκος είναι λίγο ουδέτερος. Η αύρα του είναι αρκετά χαρούμενη, με μια τάση για αυτό βελτίωση. Μια προσπάθεια να αντισταθούμε στις δυσκολίες και να προχωρήσουμε. Πέρα από αυτό, νομίζω ότι τα βαθύτερα νοήματα έρχονται, όταν οι δύο κιθαρίστες επιδίδονται σε απανωτά solo.
Editor’s Choice: ‘Solar Fire’
Ίσως ένα από τα πιο δυναμικά κομμάτια που υπάρχουν στο δίσκο. Το ‘Solar Fire’ έχει έναν εξαιρετικό, γρήγορο ρυθμό, ο οποίος έχει ως σκοπό να σας κάνει να κινηθείτε! Το τραγούδι αποτελεί ένα εξαιρετικό παράδειγμα για το πόσο υπέροχα συνεργάζονται φωνητικά οι δύο μουσικοί. Ειδικά εδώ, οι ήχοι δείχνουν να είναι ελάχιστα πιο ογκώδεις και πιο παραμορφωμένοι. Ακούγοντάς το, τελικά θα σας μείνει το βασικό riff του κομματιού στο μυαλό. Αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό… Just press repeat!
‘It’s like I’m in a dream
Burning oil and gasoline
Nobody gonna mess with me’
Εν κατακλείδι
Το ‘Smith / Kotzen’ είναι ένας κιθαριστικός δίσκος. Σε καμία περίπτωση όμως δεν απευθύνεται μόνο σε κιθαρίστες ή σε μουσικούς. Απευθύνεται σε κάθε ακροατή που θέλει κάνει ένα pure rock ταξίδι. Τελικά, οι Adrian Smith και Richie Kotzen αυτό μας προσφέρουν. Μια υπέροχη συνεργασία, το αποτέλεσμα της οποίας είναι αυτά τα εννέα μουσικά διαμάντια. Πέρα από την αστείρευτη τεχνική των δύο μουσικών, θα πρέπει να υπογραμμίσουμε και τη συνεισφορά του Kevin “Caveman” Shirley, ο οποίος ανέλαβε την παραγωγή του δίσκου.
Το album αποτελεί μια υπέροχη ευκαιρία να γνωρίσουμε δύο ήδη γνωστούς θρύλους της rock σκηνής, σε ένα εντελώς διαφορετικό εγχείρημα. Σίγουρα θα υπάρξουν κάποιοι που θα κατακρίνουν την προσπάθεια, κυρίως γιατί οι δύο κιθαρίστες είναι άρρηκτα συνδεδεμένοι με τα συγκροτήματά τους. Επιτρέψτε μου να διαφωνήσω. Δεν μπορώ όμως να μην αναρωτηθώ, αν αυτό είναι τελικά το ύφος που γουστάρουν να παίζουν οι Smith και Kotzen. Όπως και να είναι, σίγουρα είναι ένα πολύ ενδιαφέρον σχήμα, από το οποίο αναμένουμε τις επόμενες δουλειές τους με ανυπομονησία. The Hound approves!
