Nightstalker: Electric Haze Concert
Η πρώτη μου συναυλία μετά την πανδημία του Κορονοϊού (τουλάχιστον τις 2 πρώτες εξάρσεις!). Οι Nightstalker εμφανίστηκαν στο Electric Haze Concert στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηνών και πραγματικά τα … έσπασαν!
Τελικά είναι σημαδιακό! Ήταν Παρασκευή 17 Ιανουαρίου 2020 όταν οι Nightstalker παρουσίαζαν στο Gagarin 205 το νέο τους δίσκο με τίτλο Great Hallucinations. Το opening act ήταν οι εξαιρετικοί Big Nose Attack. Οι φοβεροί στονεράδες ανέβηκαν στην σκηνή και τα έσπασαν! Από το πρώτο κομμάτι ως το τελευταίο. Εκείνη την ημέρα έφυγα εκστασιασμένος, κρατώντας στα χέρια μου το βινύλιο που αγόρασα αμέσως μετά τη συναυλία.
Σαν κιθαρίστας, κάθε συναυλία την παρακολουθώ και από την πλευρά του μουσικού. Αφού έφυγα λοιπόν, κράτησα σημειώσεις για πολλά στοιχεία. Τον ήχο. Την ενέργεια. Και εννοείται ότι έφυγα με τη θέληση να βγάλω όσα περισσότερα riff μου άρεσαν από το δίσκο.
Η συνέχεια γνωστή… Λίγο καιρό μετά, η Ελλάδα μπήκε στο χάρτη της πανδημίας. Όλες οι δραστηριότητες σταμάτησαν απότομα και για πολύ καιρό κανένας δεν γνώριζε αν ποτέ θα επανέλθουμε.
Μια όαση μέσα στην έρημο
Ανάμεσα στη δίνη από τα συνεχή lockdown και τις απαγορεύσεις, μια ανακοίνωση με έκανε να αναπολήσω εκείνη τη συναυλία. Το Onassis Foundation κήρυξε την έναρξη του Stages Alive. Ένα σύνολο από διαδικτυακές συναυλίες που μεταδίδονταν ζωντανά στο YouTube. Η συναυλία που αποτέλεσε το εναρκτήριο λάκτισμα ήταν ξανά οι Nightstalker! Σα να μην πέρασε μια μέρα. Πάλι από το Gagarin. Πάλι με την ίδια ενέργεια. Πάλι με τον ίδιο φανταστικό ήχο.
Εκείνη η Κυριακή (10 Ιανουαρίου 2021) ήταν διαδικαστική. Όλη μέρα περίμενα να έρθει το βράδυ. Και όταν ήρθε… Είχα ετοιμάσει τελετουργικό. Μπύρες μπροστά μου έτοιμες να καταναλωθούν! Μια ευχάριστη αλλαγή στη χρήση της αλκοόλης που μέχρι τότε τη χρησιμοποιούσαμε σε αντισηπτικά. Άνοιξα τον ήχο στο τέρμα και ξεκίνησα το ταξίδι στον κόσμο της Ψευδαίσθησης (Hallucination!). Είχε έρθει το Zombie Hour! Και εγώ ήμουν πλέον ένας από αυτούς!
Τελικά τρίτωσε το … καλό!
Κάπως έτσι φτάνουμε στην προηγούμενη Παρασκευή (02-07-2021). Το καλοκαίρι ξεκίνησε και όλα δείχνουν ότι βγαίνουμε από το σκοτάδι των απαγορεύσεων. Και ποιος ο καλύτερος τρόπος να ξεκινήσει η περίοδος;! Εννοείται μια συναυλία των Nightstalker!
Το Electric Haze ήταν η πρώτη συναυλία που παρακολούθησα μετά τις συνεχείς απαγορεύσεις. Και φυσικά και το άξιζε. Ναι, δεν ήταν συναυλία με την τυπική έννοια της λέξης. Ναι, ήμασταν καθιστοί και με αποστάσεις. Ναι, φορούσαμε μάσκες.
Όλα αυτά υπήρχαν για να μας θυμίζουν την περίοδο από την οποία βγήκαμε. Αλλά ο Argy και η παρέα του δεν είχαν απαγόρευση! Δεν είχαν περιορισμό. Και μας έκαναν να περάσουμε φανταστικά.
Εντύπωση μου έκανε το γεγονός ότι το κοινό πράγματι έμεινε στη θέση του για το μεγαλύτερο μέρος της συναυλίας! (Για το μεγαλύτερο! Δεν είναι εύκολο να μείνεις καθιστός, όταν όλα αυτά τα φονικά riff έβγαιναν από τα ηχεία!)
Λίγα λόγια για τους Screaming Fly
Αποτέλεσαν μια ευχάριστη έκπληξη για εμένα! Μελωδίες με τις οποίες οι καλλιτέχνες δημιούργησαν δυνατά συναισθήματα. Ψυχεδελικά riff και ατμοσφαιρικά φωνητικά. Δεν περίμενα όμως και κάτι λιγότερο. Να τί συμβαίνει όταν το rock n’ roll συναντά τα μουσικά στρώματα της ψυχεδέλειας. Να τί κάνουν τα μέλη των Last Drive όταν δεν ηχογραφούν δίσκους ή όταν δεν κάνουν συναυλίες. Η απαντήσεις βρίσκονται στον καινούργιο δίσκο των The Screaming Fly, “Trip To Venus”.
Ο Στέφανος Φλώτσιος, κιθαρίστας των Last Drive επενδύει με την φωνή και την κιθάρα του το μίγμα από garage rock και rock ‘n’ roll. Η ιστορία της μπάντας ξεκινάει το 1992 και μετά από αμέτρητα live και D.I.Y ηχογραφήσεις, το 2011 κυκλοφορούν το άλμπουμ τους, “Super Zero”. Με αυτό μας παρουσιάζουν τη βρώμικη και ψυχεδελική άποψή τους πάνω στο rock ‘n’ roll. Μάλιστα το “Super Zero” κυκλοφόρησε μέσω της ανεξάρτητης δισκογραφικής εταιρείας των Last Drive, Happy Crasher.
Η πρώτη μου εμπειρία στη μουσική τους ήταν άκρως θετική! Σίγουρα θα τους ακολουθήσω, αναμένοντας να ακούσω νέα τους δουλειά.
Το σύμπαν στέλνει σημάδια!
Ναι! Πλέον το πιστεύω! 3 συναυλίες σε περίοδο 1,5 έτους, οι οποίες μάλιστα σηματοδότησαν την έναρξη, τη συνέχεια και το τέλος (ελπίζουμε δηλαδή!) μιας πολύ δύσκολης περιόδου.
Δεν ήταν οι μόνες συναυλίες των Nighstalker που έχω πάει. Σίγουρα δεν θα είναι ούτε οι τελευταίες. Ήταν όμως αυτές που θεωρώ ότι ήταν από τις σημαντικότερες στη ζωή μου μέχρι τώρα. Είμαι άνθρωπος που πιστεύω στα πράγματα που συμβαίνουν ‘τυχαία’, αλλά δείχνουν να έχουν κάτι το μεταφυσικό. Προφανώς, μετράει ο τρόπος που τα μεταφράζει ο καθένας ξεχωριστά. Εγώ έτσι το είδα. Για κάποιον άλλον, μπορεί να σημαίνει κάτι.
Δεν παύει όμως να ήταν μια σειρά συναυλιών που με κράτησε σταθερό και ζωντανό στις μουσικές μου αρχές. Αφοσιωμένο πάνω στην κιθάρα μου. Και στο τέλος της μέρας, νοητικά υγιή, μιας και αποτέλεσαν στιγμές που χαλάρωσα και αποσυμφόρησα τις σκέψεις μου.
Ευχαριστώ πολύ Argy!
Ευχαριστώ πολύ Τόλη!
Ευχαριστώ πολύ Ανδρέα!
Ευχαριστώ πολύ Ντίνο!
Ευχαριστώ πολύ Nightstalker!
Εις το επανιδείν!
We are the Children of the Sun…
