Necromantia – ‘To the Depths We Descend’: Ένα αντίο στον Baron Blood
Οι Necromantia αποδίδουν έναν άξιο αποχαιρετισμό στον Baron Blood με τον τελευταίο τους δίσκο, με τίτλο 'To the Depths We Descend'.
Οι Necromantia μας παρουσιάζουν τον τελευταίο δίσκο τους. Μετά από την πρώτη γεύση που πήραμε με το single ‘Inferno’, το συγκρότημα μας παρουσιάζει το ολοκληρωμένο album με τίτλο ‘To the Depths We Descend‘.
Λίγα λόγια για τους Necromantia
Ιδρυθήκαν στην Αθήνα, στα τέλη της δεκαετίας του ’80 και μαζί με τους Rotting Christ και τους Varathron, ανήκουν στην απόλυτη ελίτ του Ελληνικού “Black Metal”. Είναι γνωστοί για την παντελή έλλειψη της ηλεκτρικής κιθάρας (αντ’ αυτού τον πρωταρχικό ρόλο παίρνει το μπάσο), και για την συχνή χρήση μουσικών οργάνων που δεν συνδέονται συνήθως με το black metal, όπως το σαξόφωνο και το φλάουτο. Έχουν κυκλοφορήσει τρεις demo κασέτες, τέσσερα πλήρη άλμπουμ, ένα μίνι άλμπουμ, ένα split άλμπουμ, ένα split EP και διάφορα EP 7” και επανεκδόσεις.
Έχοντας το σκότος ως πυξίδα, συνέχισαν να δημιουργούν μουσική για σχεδόν τρεις δεκαετίες. Πηγή έμπνευσης για νεότερα συγκροτήματα, σπάζοντας τα όρια και επεκτείνοντας το “Necro universe”.
Το 2019 ο Baron Blood έφυγε από αυτόν τον κόσμο. Ο Magus αποφάσισε να διαλύσει το συγκρότημα, αλλά όχι πριν δημιουργήσει ένα τελευταίο έργο ως φόρο τιμής στο χαμένο αδερφό του στο σκοτάδι. Έτσι γεννήθηκε το «To the Depths We Descend…».
Ανάλυση από τα μάτια ενός πιστού οπαδού
Όντας πιστός ακόλουθος του συγκροτήματος για χρόνια, θα προσπαθήσω να είμαι όσο πιο αντικειμενικός γίνεται. Φοβάμαι όμως, ότι κάτι τέτοιο θα είναι εξαιρετικά δύσκολο. Ο τελευταίος αποχαιρετισμός του συγκροτήματος, αλλά και του Baron Blood, το “To the Depths we Descend”, καταφέρνει σε 6 νέα κομμάτια να αναπαράγει όλα αυτά που κάνουν τους Necromantia ξεχωριστούς.
Όπως είπα στην εισαγωγή, οι Necromantia είναι γνωστοί για την χρήση του οκτάχορδου μπάσου (αντί για συμβατική ηλεκτρική κιθάρα). Το πρώτο πράγμα που παρατηρεί κανείς στο νέο δίσκο όμως, είναι ότι αυτό λείπει… Αυτό συμβαίνει γιατί το οκτάχορδο μπάσο –αυτός ο μοναδικός ήχος- ανήκει στον Baron Blood, και μαζί του θα παραμείνει, όπως είπε ο ίδιος ο Magus.
Όλα τα μουσικά θέματα/riff λοιπόν, εδώ παίζονται με ηλεκτρική κιθάρα, και πίσω από αυτή βρίσκεται ο Γιώργος Εμμανουήλ (Rotting Christ, Lucifer’s Child). Ο κιθαρίστας κάνει εξαιρετική δουλειά, με έναν φανταστικό και μεστό τόνο, με την κιθάρα του να ρίχνει τη σκιά της, όπως έκανε το μπάσο του Baron Blood. Τα τύμπανα χτυπάει με μένος και ακρίβεια ο Γιάννης Βότσης. Έτσι, προσθέτει με τον δικό του τρόπο το όνομα του και την υπογραφή του στη τεράστια κληρονομιά των Necromantia.
Η γνώμη μου;! Σταματήστε ότι κάνετε και ακούστε το δίσκο. Από την αρχή μέχρι το τέλος, πιστά, με ησυχία και ηρεμία. Μόνοι σας, σε ένα δωμάτιο χωρίς φώτα και χαιρετήστε την Άβυσσο μέσα από τα μάτια του Magus.
Περί του δίσκου
Απόλυτο highlight του δίσκου είναι το “And the Shadows Wept”, ο αποχαιρετιστήριος ύμνος, στην μνήμη του Barron Blood. Εξαιρετικά βρίσκω και τα “Daemonocentric”, “Eldritch” και “To the Depths We Descend”.
O δίσκος κλείνει με δυο επικές επανεκτελέσεις των “Lord of the Abyss” και του απόλυτου ύμνου των Necromantia: “The Warlock”. Σύγχρονες εκδοχές δυο θρυλικών κομματιών, παιγμένα πιο “ορθόδοξα”, παίρνουν έναν εντελώς νέο “όγκο”, χωρίς να χάνουν όμως την cult ταυτότητα τους.
Ο δίσκος παρουσιάστηκε στις 15/10/21 και τον υπογράφουν οι The Circle Music, Hell’s Fire Records (Facebook) και Rabauw.
Επενδύστε τον χρόνο σας σε αυτό το έπος, εάν είστε έστω και λίγο φαν του σκοτεινού ήχου και δεν θα χάσετε.
