Κριτική Album: Kingdom of the Sun, Sammy Boller
Ο κιθαρίστας από το Michigan, Sammy Boller, παρουσίασε το νέο του album, με όνομα Kingdom of the Sun.
Υπάρχουν πολλοί shredders αυτές τις μέρες. ‘Ολοι με φοβερές ιδέες και τεχνική. Αυτό που διαχωρίζει τους καλούς από τους κακούς είναι το γεγονός ότι κάποιοι έχουν μια μουσική δήλωση να κάνουν. Μπορούν να εκθαμβωνουν με υπεράνθρωπη τεχνική. Παράλληλα προσφέρουν τραγούδια που αξίζει να ακούσετε. Το Kingdom of the Sun το επιτυγχάνει αυτό με μεγάλη επάρκεια. Μας προσφέρει μελωδίες (και το πιο σημαντικό, αξέχαστες), διατηρώντας παράλληλα το αυτί μας κολλημένο για την επόμενη μελωδική γραμμή που ακολουθεί. Χαιρετώντας μας από το Royal Oak του Michigan, ο Sammy Boller μας δίνει αυτό το φουσκωτό έργο της πυροτεχνίας της κιθάρας του.
Υπάρχουν πολλοί shredders αυτές τις μέρες. Αυτό που διαχωρίζει τους καλούς από τους κακούς είναι το γεγονός ότι κάποιοι έχουν μια μουσική δήλωση να κάνουν.
Όπως τα κομμάτια του παζλ, οι μελωδίες φιδούν μαζί σε λογική εξέλιξη. Το πραγματικό τεστ που περνάει αυτό το άλμπουμ είναι να απαντήσει στην ερώτηση: Θέλω να το ξανακούσω ξανά; Αυτή η απάντηση είναι ένα ηχηρό, Ναι!
Ο δίσκος είναι αρκετά προοδευτικός για να το εμποδίσει κάποιον να χορέψει ή έστω να σκεφτεί να ταλαντωθεί. Όχι όμως σε τέτοιο σημείο που να πηγαίνει στις μουσικές εφαπτομενές και να χάνει τον ακροατή που έχει το ροκ. Υπάρχουν μερικές στιγμές που σε χτυπούν στο κεφάλι. Όπως για παράδειγμα το βαρύ τύμπανο στο “For Madmen Only”. Εκεί ο Sammy ξετυλίγει μια σειρά από εντυπωσιακά riff.
Το άλμπουμ αναμιγνύεται με την κιθάρα, καθώς είναι το βασικό στοιχείο, με επιθετικά ντραμς και μερικές ενδιαφέρουσες γραμμές πλήκτρων. Τα καθήκοντα του μπάσου καλύφθηκαν από τον παραγωγό Steve Lehane. Ο Greg Dudley έπαιξε στο πρώτο κομμάτι. Το μπάσο είναι κατάλληλα σφιχτό και κλειδωμένο με τον ρυθμό πολύ καλά. Οι παραμορφωμένοι ήχοι μπάσων είναι στην αρχή λίγο ασυνήθιστοι, αλλά το αυτί συνηθίζει με την πάροδο του χρόνου.
Οι καθαροί ήχοι της κιθάρας είναι ιδιαίτερα λείοι και απαλοί και παρέχουν καλή αντίθεση με τη συνολική βαρύτητα της εργασίας. Η απόδοση στα ντραμς από τον Dylan Walsh είναι εξαιρετική. Πραγματικά ένα υπέροχο παίξιμο! Οι τόνοι της κιθάρας προέρχονται από τη Les Paul Custom Access του Boller. Από ενισχυτή, ο Boller χρησιμοποιεί έναν Friedman BE100. Αυτή η αλυσίδα σήματος είναι δύσκολο να νικηθεί και δημιουργεί υπέροχους, in your face τόνους.
Οι καθαροί ήχοι της κιθάρας είναι ιδιαίτερα λείοι και απαλοί και παρέχουν καλή αντίθεση με τη συνολική βαρύτητα της εργασίας.
Η γενική ατμόσφαιρα του δίσκου δανείζεται από το είδος του χθες. Κλασικά οι Satriani, Jason Becker και Marty Friedman έρχονται στο μυαλό. Εάν αυτοί είναι οι ήρωες του Sammy, σίγουρα τους δικαιώνει. Στην πραγματικότητα, ο Sammy κέρδισε τον διαγωνισμό «Master Satriani» του Joe Satriani το 2012. Ο καλλιτέχνης πήρε τα εύσημα από τον ίδιο τον Joe. Με το δίσκο Kingdo of the Sun, λαμβάνει και τα δικά μας. Μπράβο Sammy!
