Artificial Eden: Όταν η Hard Rock συναντά την Progressive Metal
Ακούσαμε το ομώνυμο, debut album των Artificial Eden. Έναν δίσκο με Hard Rock και Progressive Metal αρχές.
Η αλήθεια είναι ότι το Progressive ύφος είναι ίσως από τα πιο εντυπωσιακά που υπάρχουν. Υπάρχει μια συνεχής αλλαγή σε κάθε κομμάτι, δυναμικές και παράξενα timestamps. Όλα αυτά κάνουν τη μουσική εξαιρετικά ενδιαφέρουσα. Μέσα από αυτό το ύφος, μας συστήνονται οι Artificial Eden, με τον πρώτο, ομώνυμο δίσκο τους.
Ο πρώτος δίσκος πάντα πρέπει να έχει ένα μόνο όνομα
Έχω αναφερθεί και στο παρελθόν για τον τίτλο που πρέπει να έχει το debut album ενός συγκροτήματος. Κατά τη γνώμη μου, ο πρώτος δίσκος αποτελεί το χαιρετισμό της μπάντας προς τους ακροατές. Την πρώτη χειραψία. Την πρώτη επαφή που έχεις με κάποιον που δεν γνωρίζεις. Γι’ αυτό το λόγο, ο τίτλος δεν πρέπει να έχει πολλά στοιχεία. Το συγκρότημα θα έχει το χρόνο να ‘πει’ όσες ιστορίες θέλει στα επόμενα album. Το πρώτο όμως, ιδανικά, θα πρέπει να είναι ομώνυμο με το όνομα του συγκροτήματος. Είναι ο μόνος τρόπος για να πεις σε κάποιον: ‘Γειά, είμαι ο Jimi!’.
Οι Artificial Eden δεν είναι χθεσινοί
Αν και μόλις λάνσαρε τον πρώτο του δίσκο, το συγκρότημα έχει αρκετά μεγάλο παρελθόν. Αρχικά, δημιουργήθηκαν το 2003. Έχοντας επιρροές από τον χώρο του hard rock και του progressive metal, σύντομα ξεκίνησαν τη σύνθεση των πρώτων κομματιών. Σαν αποτέλεσμα το 2006, κυκλοφόρησαν το πρώτο τους demo αποτελούμενο από τρία κομμάτια. Μια κυκλοφορία που έγινε με το αρχικό όνομα της μπάντας που ήταν Quadra.
Τα επόμενα χρόνια, οι Artificial Eden συμμετείχαν σε πολλά φεστιβάλ, χτίζοντας και απολαμβάνοντας την υποστήριξη πολλών οπαδών. Κάποιες σημαντικές στιγμές για την μπάντα ήταν το άνοιγμα της συναυλίας για την ελληνική black metal μπάντα Rotting Christ, το άνοιγμα της συναυλίας του πρώην τραγουδιστή των Iron Maiden Paul Di’Anno, και το άνοιγμα της συναυλίας για τη σουηδική μπάντα Enforcer. Επίσης παίζοντας σε μια ζωντανή εμφάνιση το τραγούδι “Seven” του βιρτουόζου κιθαρίστα Prashant Aswani και ανεβάζοντας το βίντεο στο YouTube, ο κ. Aswani έσπευσε να επικοινωνήσει με το συγκρότημα για να δώσει τα συγχαρητήρια του. Αυτό κι αν είναι παράσημο!
Στη συνέχεια τα βασικά μέλη του συγκροτήματος, ο Αντώνης Παναγόπουλος και ο Θάνος Παπαρίδης, συνεργάστηκαν στενά για την πρώτη πλήρη κυκλοφορία του συγκροτήματος που περιλαμβάνει έξι τραγούδια.
Αυτό το σημείο σηματοδοτεί επίσης την αλλαγή του ονόματος της μπάντας σε Artificial Eden, η οποία πιστεύουμε ότι αντικατοπτρίζει τη δημιουργική κατεύθυνση που έχει η μουσική του συγκροτήματος.
Ένα debut album που σίγουρα αφήνει πολλές υποσχέσεις
Ο δίσκος κυκλοφόρησε στις 16 Οκτωβρίου 2020 από την Γερμανική Boersma Records. Σε αυτόν, οι Artificial Eden μας κατέθεσαν τα διαπιστευτήριά τους. Από τις πρώτες φορές που ακούει κανείς το δίσκο, καταλαβαίνει ότι υπάρχει αρκετό potential. Δεν πρόκειται για ένα συγκρότημα που δηλώνει ότι έχει ως ύφος το progressive metal, αλλά για μια μπάντα που το κάνει πράξη με το παίξιμό της. Και θα τολμούσα να πω ότι καταφέρνουν να δώσουν και νέα υπόσταση στο όλο ύφος.
Περί μουσικής
Πολλά ενδιαφέροντα στοιχεία υπάρχουν στο δίσκο. Το rhythm section είναι ο ορισμός της progressive. Συνεχείς αλλαγές σε timestamps, παύσεις και τονισμοί στις άρσεις. Όλα αυτά αποτελούν όπλα στα χέρια του συγκροτήματος, με σκοπό να μας προσφέρουν μια υπέροχη μουσική εμπειρία.
Κιθαριστικά, οι ήχοι κυμαίνονται από καθαρούς ήχους με αρκετά, ατμοσφαιρικά εφέ έως πολύ προσεγμένους, κομπρεσσαρισμένους, παραμορφωμένους ήχους. All in all, μια μουσική αίσθηση που έχει κομμάτια από το στυλ, σόλο καλλιτεχνών όπως ό Steve Vai και ο Prashant Aswani, αλλά και τραγουδοποιών όπως ο Steven Wilson. Πέρα από τους ήχους, στις κιθάρες υπάρχει μια πολύ όμορφη επίδειξη τεχνικών που δίνουν άλλη αίσθηση στη μουσική.
Όλα έρχονται και κλειδώνουν πάνω στις φωνητικές μελωδίες. Εδώ ο frontman, δε μένει μόνο σε καθαρά φωνητικά, αλλά επιδεικνύει τις ικανότητές του και σε Metal φωνητικές γραμμές. Υπάρχουν σημεία στα οποία ‘ανεβαίνει’ πολύ, από άποψη συχνοτήτων, χρησιμοποιεί γρέζι και δίνει άλλη ένταση στα κομμάτια. Σε καμία περίπτωση όμως δε χάνεται η μελωδικότητά.
Εν κατακλείδι
Το Artificial Eden είναι ένα εξαιρετικό δείγμα των δυνατοτήτων της μπάντας. Ο ήχος και οι προοπτικές τους, ευλόγως τους βάζουν σε απόσταση βολής από τις μεγάλες ξένες μπάντες του είδους. Και για να γίνω πιο ξεκάθαρος, οι Artificial δεν αποτελούν απλά μια συγκρίσιμη μπάντα σε σχέση με αυτές που υπάρχουν ήδη στο στερέωμα. Κατά τη γνώμη μου, είναι ένα συγκρότημα που μπορεί να αποκτήσει πολύ σημαντικό ρόλο στα δρώμενα του συγκεκριμένου ύφους. Και αυτό, μπορούν να το πετύχουν με τη μουσική και τις συνθετικές τους ικανότητες, από τον πρώτο κιόλας δίσκο τους.
Εύχομαι να έχω την τύχη να παρακολουθήσω το συγκρότημα σε κάποια live συναυλία. Θα έχει πολύ ενδιαφέρον να παρατηρήσω από πρώτο χέρι τον τρόπο που χτίζουν τον ήχο τους. Έναν ήχο, που στο δίσκο είναι εξαιρετικά πολύ προσεγμένος (και από άποψη παραγωγής, αλλά και από άποψη σύνθεσης). Η δυνατότητα να ακούς τη δουλειά μιας μπάντας και να είσαι σε θέση να διακρίνεις κάθε νότα και κάθε δυναμική, είναι κάτι που θεωρώ πολύ σημαντικό. Πόσο μάλλον, όταν η σύνθεση είναι τόσο περίπλοκη και με τόσες εναλλαγές. Οι Artificial Eden πετυχαίνουν ακριβώς αυτό. Να ακούς τον ήχο και να νιώθεις σα να είσαι εσύ αυτός που βρίσκεται πίσω από κάθε όργανο.
Ραντεβού λοιπόν στις μελλοντικές συναυλίες τους. Αν και θα περιμένω με τεράστιο ενδιαφέρον και τις επόμενες δουλειές τους.
